Patronem Fundacji jest Błogosławiony Władysław z Gielniowa (obrany w 2018 roku duchowym opiekunem Scholae Cantorum). Żył w latach 1440-1505. Wstąpił do zakonu bernardynów (polskiej prowincji franciszkanów). Przez 6 lat piastował urząd prowincjała. Dla zakonu zasłużył się także jako jeden z autorów konstytucji. Pielęgnował wzór prostego życia, na wzór św. Franciszka. Pieszo i boso przemierzał powierzoną sobie prowincję, wizytując placówki w Polsce i na Litwie. 

Był płomiennym kaznodzieją i autorem pieśni kościelnych oraz wierszy. Istotnie przyczynił się do rozwoju języka polskiego oraz polskich pieśni kościelnych u schyłku średniowiecza. W jego dorobku znajdują się pieśni takie jak: Jesu, zbawicielu ludzski, Jasne Krystowo oblicze, Anna niewiasta niepłodna, czy Już się anijeli wiesielą. Najsłynniejsza pieśń bł. Władysława, Żołtarz Jezusów, wykonywana jest do dzisiaj. Autor zawarł w niej swoją pobożność do Męki Pańskiej i Imienia Jezus. 

Po śmierci 4 maja 1505 roku został pochowany w kościele św. Anny w Warszawie. Niedługo potem rozpoczął się jego kult, w tym liczne pielgrzymki do grobu. Beatyfikacja miała miejsce w roku 1759. Błogosławiony Władysław został ogłoszony patronem miasta Warszawy. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 25 września. 

Bł. Władysław nie sprzyjał niegodziwości świata, współkróluje ze świętymi, przychodzi z pomocą potrzebującym.

z inskrypcji umieszczonej na grobie Władysława z Gielniowa